KİRMAN RÜSTƏMLİNİN ŞEİRLƏRİ
Yaşamağa nə var ki..
Bu dağlarda yaşamağa nə var ki..
Sinəsində kəkotundan içəsən.
Təkələri qayasında oynağan,
Dərman deyib hər otunu biçəsən..
Çiçəkləri laləsindən köz alıb,
Külək yayır ətrafıma ətrini.
Quzeyində azacıq da qar qalıb,
Qar quşları dimdikləyir tərini.
Gül çiçəyə naxış salır kəpənək ,
Güllər onu qucaqlayıb, həzz alır.
Göy qurşağı alovlanıb neçə rəng,
Səmanı da ocaqlayıb,həzz alır
Könül coşur,yaşam hissi çoxalır,
Burda hər şey doğmadan da doğmadır
Bir tikədən adam necə toxalır,
Zəhmət ətri verən halal loğmadır.
Yaşamağa nə var ki..
Bu dağlarda yaşamağa nə var ki..
Sinəsində kəkotundan içəsən.
Təkələri qayasında oynağan,
Dərman deyib hər otunu biçəsən..
Çiçəkləri laləsindən köz alıb,
Külək yayır ətrafıma ətrini.
Quzeyində azacıq da qar qalıb,
Qar quşları dimdikləyir tərini.
Gül çiçəyə naxış salır kəpənək ,
Güllər onu qucaqlayıb, həzz alır.
Göy qurşağı alovlanıb neçə rəng,
Səmanı da ocaqlayıb,həzz alır
Könül coşur,yaşam hissi çoxalır,
Burda hər şey doğmadan da doğmadır
Bir tikədən adam necə toxalır,
Zəhmət ətri verən halal loğmadır.
Kirman Rustemli
Deputatlardan biri evsizlikdən
gileylənir, deyir ki , bizə ev verilsin.
Bunlara ev verin,
Üstü alaçıq olsun.
Bacadan tüstü çıxsın,
Divarı palçıq olsun.
Yandırsın o çırağın,
Neftin qramla töksün.
Bir palazın qırağın,
Yatanda üstə örtsün.
Məndə olsa ixtiyar,
Deyerem ki, a kişi,
Kimindir bu saraylar,
Hərənizin var beşi.
Bilirsiz ki şəhidlər,
Kasıb evindən çıxır.
Sizin kimi mədhilər,
Gecə gündüz hey tıxr.